دمنده های گریز از مرکز از انرژی جنبشی پروانه های خود برای افزایش حجم جریان هوا استفاده می کنند.
به طور خلاصه، آنها با انتقال انرژی بین پروانه های خود و هوا کار می کنند.
حفظ فشار پایین کلید عملکرد دمنده های هوای گریز از مرکز است.
سیستم های دمنده برای اطمینان از این که این مورد با استفاده از دو اندازه گیری فشار مختلف – فشار موضعی – فشار در یک نقطه خاص – و فشار تجمعی – فشار کل از کل سیستم آزمایش می شود.
تهویه دمنده های گریز از مرکز و همچنین پروانه ها شامل محفظه فن، کانال های ورودی و خروجی، میل محرک و مکانیزم محرک هستند.
برای طراحی دمنده گریز از مرکز، ویژگی های تیغه پروانه از جمله زاویه، طول و سرعت چرخش بسیار مهم است.
اینها متغیرهای کلیدی هستند که مقدار هوای قابل حرکت در دمنده و همچنین سرعت هوا و حجم هوا را کنترل می کنند.
کمپرسورها، فن ها و دمنده ها به طور گسترده در صنایع مختلف مورد استفاده قرار می گیرند.
این دستگاه ها برای فرآیندهای پیچیده کاملاً مناسب هستند و برای برخی کاربردهای خاص ضروری شده اند.
آنها به صورت ساده به شرح زیر تعریف شده اند:
کمپرسور: کمپرسور ماشینی است که با ایجاد فشار زیاد حجم گاز یا مایع را کاهش می دهد.
همچنین می توان گفت که کمپرسور به سادگی ماده ای را که معمولا گاز است فشرده می کند.
فن ها: فن ماشینی است که برای حرکت مایع یا هوا استفاده می شود.
از طریق یک موتور از طریق الکتریسیته کار می کند که تیغه های متصل به شفت را می چرخاند.
دمنده ها: دمنده دستگاهی برای حرکت هوا با فشار متوسط است.
یا به سادگی از دمنده ها برای دمیدن هوا/گاز استفاده می شود.
تفاوت اساسی بین سه دستگاه فوق در نحوه حرکت یا انتقال هوا / گاز و القای فشار سیستم است.
کمپرسورها، فن ها و دمنده ها توسط ASME (انجمن مهندسین مکانیک آمریکا) به عنوان نسبت فشار تخلیه به فشار مکش تعریف می شوند.
نسبت مخصوص فن ها تا 1.11، دمنده ها از 1.11 تا 1.20 و کمپرسورها بیش از 1.20 است.
