مواد شوینده دارای کلاس های مختلفی هستند: آنیونی، کاتیونی و غیر یونی. این سه کلاس را می توان با هویت گروهی که سر را تشکیل می دهد، متمایز کرد، که به مواد شوینده خواص و کاربردهای کمی متفاوت می دهد.
شوینده های آنیونی اغلب برای تولید مواد شوینده میامی ،مواد شوینده لباسشویی، مایعات ظرفشویی، شامپوها، ژل های دوش و محصولات پاک کننده صنعتی استفاده می شوند.
اگر ساختارهای شوینده آنیونی و مواد شوینده میامی را با هم مقایسه کنیم، می بینیم که هر دو نمک های سدیم حاوی یک زنجیره کربنی طولانی هستند که دم آبگریز را تشکیل می دهند، و یک سر آب دوست با بار منفی.
با این حال، صابون مواد شوینده میامی دارای یک گروه کربوکسیلات است. مواد شوینده میامی و مواد شوینده آنیونی برای تمیز کردن و از بین بردن لکه ها به همین ترتیب عمل می کنند.
با این حال، گروه کربوکسیلات موجود در مواد شوینده میامی به یون‌های موجود در آب لوله‌کشی مانند کلسیم و منیزیم بسیار بیشتر از گروه سولفونات موجود در شوینده‌های آنیونی متصل می‌شوند.
هنگامی که این اتفاق می افتد، مواد شوینده میامی به طور موثر عمل نمی کند و به درستی پاک نمی شود و در نتیجه مانند عکس زیر، “فض صابون” تجمع می یابد.
این باعث شده است که مواد شوینده آنیونی از زمان اختراع آنها در دهه 1930 به عنوان ماده تمیزکننده ترجیحی برای اکثر کاربردها تبدیل شوند.
کف مواد شوینده میامی روی کاشی و دوغاب که باید با سفید کننده تمیز شود و کف یا دیوار حمام تمیز شود.
در گذشته، آلکیل بنزن سولفونات های شاخه دار، مانند تصویر زیر، رایج ترین انتخاب برای مواد شوینده بودند. با این حال، آلکیل بنزن سولفونات های شاخه دار به آسانی آلکیل بنزن سولفونات های خطی تجزیه زیستی نمی کنند.
این امر باعث ایجاد کف قابل توجه در رودخانه ها، سواحل، دریاچه ها و سیستم های فاضلاب و همچنین آلودگی منابع آب آشامیدنی می شود.
آلکیل بنزن سولفونات های خطی بسیار راحت تر تجزیه می شوند، بنابراین تا حد زیادی جایگزین آلکیل بنزن سولفونات های شاخه دار شده اند.
سولفات‌های آلکیل یکی دیگر از انواع مواد شوینده آنیونی هستند که اغلب مورد استفاده قرار می‌گیرند. ساختار زیر نمونه ای از آلکیل سولفات، سدیم لوریل سولفات است.
سدیم لوریل سولفات اغلب در شامپوها، ژل های دوش، خمیر دندان ها و پاک کننده های صورت استفاده می شود.
