در آشپزخانه ، قابلمه گرانیتی ایرانی ابزار پخت و پز برای موفقیت یک ظرف بسیار مهم است.

بنابراین استفاده از ابزار مناسب هم در زمینه حرفه ای و هم در خانه ضروری است.

تا به امروز مواد مورد استفاده برای تولید این سازها بسیار زیاد بوده و هر کدام مزایا و معایبی دارند.

با تجزیه و تحلیل تابه به عنوان یک ابزار پخت و پز، می توانیم در نظر بگیریم که متداول ترین ماده مطمئناً آلومینیوم است زیرا یک سازش عالی بین کیفیت و قیمت است.

هزینه آن در نظر گرفته شده است و سبکی، مدیریت پذیری، توزیع عالی حرارت و پوشش نچسب که معمولاً از تفلون ساخته می شود، تضمین شده است.همه چیز در مورد تفلون گفته شده است ، در گذشته مشخص شد که این پوشش سرشار از مواد مضر برای سلامتی است.

متعاقباً این موضوع تکذیب شد اما توجه بیشتر شده است و در واقع امروزه تابه های با پوشش نچسب عدم وجود PFOA و موادی مانند سرب و کادمیوم را مشخص می کنند.

در اصل، چندین جایگزین وجود دارد، بیایید دو مورد از آنها را تجزیه و تحلیل کنیم: سرامیک و سنگ گدازه .

اول از همه، باید بین تابه های سرامیکی و سنگی واقعی و آنهایی که فقط با ذرات این مواد پوشانده شده اند اما همچنان از آلومینیوم و همچنین تفلون ساخته شده اند، تفاوت قائل شد.

بنابراین، قبل از خرید این وسایل آشپزی از این جزئیات مطمئن شوید .

سرامیک اولین ماده ای بود که توانست با تفلون مخالفت کند که تفلون ممنوع شد.
عمدتاً به دلیل مقاومت شدید آن در برابر دماهای بالا و ظاهر زیبایی شناسی ضربه ای قوی.

سنگ گدازه یک ماده طبیعی است که عمدتا از بازالت تشکیل شده است.

این سنگی پر آب با منشأ آتشفشانی است ، یعنی ماگمای رشته ای که از دهانه های آتشفشانی فعال فرار می کند.

گدازه سنگی است (عمدتاً بازالت) که تا دمای کافی گرم می شود تا به حالت مایع تبدیل شود.

پس از بیرون راندن از آتشفشان ها و قرار گرفتن در معرض هوا، دوباره سرد و جامد می شود تنها عیب واقعی تشت های سنگی گدازه تمیز کردن است.

تمیز کردن تابه های سنگی نیز بسیار ساده است زیرا هیچ چیز به آنها نمی چسبد اما مواد بسیار متخلخل هستند.

این بدان معنی است که مایعات را به راحتی جذب می کند و در نتیجه باقی مانده مواد شوینده را نیز جذب می کند.

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *