لیوان های کاغذی یکبار مصرف نسبت به لیوان یکبار مصرف کریستالی مزیت دارند زیرا لیوان های کاغذی تجزیه زیستی هستند و قابل بازیافت هستند. در حالی که پلاستیک مضر است زیرا زیست تخریب ناپذیر است.
برای مدت طولانی در محیط باقی می ماند و اثراتی مانند کاهش کیفیت خاک، جلوگیری از نشت آب، ممانعت از رشد میکرو فلور خاک و غیره ایجاد می کند بر محیط زیست تأثیر منفی نمی گذارد.
او می‌افزاید: «یک فرد معمولی که روزانه سه فنجان چای یا قهوه را در یک فنجان کاغذی می‌نوشد، در نهایت 75000 ذره ریز میکروپلاستیک را می‌خورد که با چشم غیرمسلح نامرئی است.»
به گفته گروه Imarc، یک شرکت تحقیقاتی بازار بین‌المللی، در سطح جهان حدود 264 میلیارد لیوان کاغذی در سال 2019 برای مصرف مواد غذایی و نوشیدنی‌هایی مانند چای، قهوه، شکلات، نوشابه‌ها و سوپ‌ها تولید شد.
به گفته ایمارک، مصرف کنندگان به دلیل سبک زندگی پرمشغله و مشغله های کاری از لیوان های کاغذی استفاده می کنند و این تقاضا به دلیل روند رو به افزایش خدمات غذای آماده و غذای آماده در سراسر جهان افزایش یافته است.
لیوان های کاغذی نیز نیازی به تمیز کردن ندارند و پس از استفاده به راحتی دور انداخته می شوند.
اما محققان IIT می گویند که برای راحتی این کار باید بهایی پرداخت.
سودا می‌گوید: میکروپلاستیک‌ها به‌عنوان حامل آلاینده‌هایی مانند یون‌ها، فلزات سنگین سمی مانند پالادیوم، کروم و کادمیوم و همچنین ترکیبات آلی که آبگریز هستند (آب‌دفع) عمل می‌کنند و می‌توانند وارد قلمرو حیوانات شوند.
هنگامی که به طور منظم در طول زمان مصرف شود، پیامدهای سلامتی می تواند جدی باشد.
تیم سودا آب فوق‌العاده خالص (MilliQ) را در دمای 85 تا 90 درجه سانتی‌گراد در لیوان‌های کاغذی ریخت و اجازه داد به مدت 15 دقیقه بماند و سپس آن را زیر میکروسکوپ فلورسانس برای میکروپلاستیک‌ها تجزیه و تحلیل کردند.
پوشش های پلاستیکی به طور جداگانه برای تغییرات در خواص فیزیکی، شیمیایی و مکانیکی مورد بررسی قرار گرفتند.
