به گزارش دیکشنری آنلاین ریشه شناسی، کلمه فرش در ابتدا در اواخر دهه 1200 در انگلیسی استفاده شد، زمانی که برای توصیف پارچه درشت استفاده می شد.
در دهه 1300، اصطلاح فرش به معنای رومیزی یا روتختی نیز بود.
کلمه ایتالیایی قدیمی “carpita” به احتمال زیاد از کلمه لاتین قدیمی “carpere” (کندن یا کارتن کردن) رشد کرده است.
در سال 1400، کلمه فرش به عنوان کلمه ای برای پوشش کف استفاده می شد.
فرش 9 متری زمرد مشهد همچنین برای اشاره به پوشش های میز، تخت و دیوار استفاده می شد زیرا پوشش کف تا سال های 1400 و 1500 در اروپا به طور گسترده مورد استفاده قرار نگرفت.
انگلیسی زبانان اولین بار در اواسط قرن پانزدهم از کلمه فرش به معنای پارچه درشت استفاده کردند.
زبان شناسی منشأ کلمه فرش را به کلمه اسکاندیناوی باستانی “rogg” (تعریف شده به عنوان tuft پشمالو) و از کلمه پیش از آلمانی “rawwa” و در اوایل قرن نوزدهم ، کلمه “قالین” به معنای کفپوش پیدا کرد.
برخی واژه فرش را به معنای دویدن از دیوار به دیوار به کار می برند.
این احتمالاً مربوط به فرش ماشینی دیوار به دیوار است که می تواند به سرعت ساخته شود و برای پوشاندن کل اتاق تقریباً در هر اندازه ای نصب شود.
هم فرش‌های سطحی و هم فرش‌های سطحی را می‌توان به سادگی در هر نقطه از زمین گذاشت و به راحتی جابه‌جا کرد، در حالی که موکت‌های دیوار به دیوار به‌طور دائم روی زمین چسبانده می‌شوند.
یکی از تعاریف رسمی تر واژه فرش و فرش مربوط به اندازه است.
کلمه فرش به معنای اجناس کوچکتر است (مانند قالیچه ای که حدود 4 فوت در 6 فوت یا کمتر است) در حالی که کلمه فرش اقلام بزرگتر را منعکس می کند (مانند فرش منطقه ای که بیش از 4 فوت عرض و 6 فوت طول دارد. ).
فرش و موکت هر دو اساساً کف پوش هستند و تنها تفاوت آنها در بزرگی آنهاست.
بدون دیدگاه