پازیریک قدیمی ترین فرشی است که تا به امروز یافت شده است. در سال 1949 در قبری در کوه های آلتای کشف شد و قدمتی 2500 ساله دارد.
بنابراین فرش ها برای حداقل 2500 سال، اگر نه بیشتر ساخته شده اند.
اختراع قالی به چوپانان آسیایی عشایری نسبت داده می شود که گوسفند داشتند و فرش برای آنها مبلمان ایده آلی بود و همچنین برای تداوم علائم محافظتی عرفانی و نمادهای قبیله ای استفاده می شد. از قرن شانزدهم است که هنر گره‌زنی نیز در فضای ایرانی شکل گرفت.
هنرمندان مهمی هر کدام نقوش تزئینی را توسعه دادند که هنوز هم تصویر بسیاری از فرش‌ها را امروز می‌سازد.
برخی از این فرش 9 متری ماهی تبریز مجلل سلطنتی تا اروپا هم می‌رسیدند اما منحصراً برای آپارتمان‌های سلطنتی و نجیبی اختصاص داشتند.
در پایان قرن نوزدهم، فرش های شرقی به نمایش گذاشته شده در نمایشگاه های جهانی در وین (1873، 1890) و پاریس (1878) رونقی ایجاد کرد که منجر به افتتاح اولین فروشگاه های تخصصی فرش در اروپا شد.
فرش هنوز محصولی لوکس بود که فقط اشراف و طبقات جدید بورژوا می توانستند از پس خرید آن برآیند.
تنها صد سال بعد، از حدود سال 1984 بود که با فروپاشی اقتصادی ایران، قیمت‌ها کاهش یافت و فرش تبدیل به یک کالای ارزان قیمت شد.
اکنون انتخاب نسبتاً گسترده است: از ارزان ترین کالاهای تجاری گرفته تا اشیاء گرانبها و جذاب ساخته شده از پشم که با دست پردازش شده و با گیاهان رنگ شده اند.
فرش دستباف بازرگانی نایین دارای بالاترین کیفیت بوده و در صورت درخواست با گواهی اصالت ارسال می گردد.
اول، اشیاء ضروری، پوشاندن زمین و دهلیز که برای محافظت از عشایر در برابر سرما و رطوبت استفاده می شد، فرش ها به لطف زیبایی خود صاحبان جدیدی یافتند: پادشاهان و اشراف که آنها را نشانه های ثروت، اعتبار و اعتبار می دانستند.
