دفترچه یادداشت (همچنین به عنوان دفترچه یادداشت، پد نوشتن، پد طراحی یا پد قانونی نیز شناخته می‌شود) کتاب یا پشته‌ای از صفحات کاغذی است که اغلب برای مقاصدی مانند یادداشت‌برداری، ژورنال یا سایر نوشتن، طراحی یا کتاب‌نویسی استفاده می‌شوند.
در این میان دفتر زبان دو خط نوعی از لوازم التحریر برای دانش آموزان و همچنین بزرگسالان می باشد که از آن برای نوشتن زبان های مختلف استفاده می کنند.
در طول قرن چهاردهم و پانزدهم، دفترچه‌ها اغلب با دست در خانه ساخته می‌شدند و روی آنها به صورت مجموعه‌هایی می‌کشیدند که بعداً صحافی می‌شدند.
صفحات خالی بود و هر دفتردار باید خطوطی را در سراسر کاغذ ایجاد می کرد. در زمان روشنگری، ساختن و نگهداری دفترچه یادداشت به قدری تکنیک مدیریت اطلاعات مهمی بود که بچه ها مهارت های آن را در مدرسه یاد می گرفتند.
طبق یک افسانه، توماس دبلیو. هالی از هالیوک، ماساچوست، در حوالی سال 1888، هنگامی که ایده جمع‌آوری تمام دسته‌بندی‌ها، انواع ضایعات کاغذ غیراستاندارد را از کارخانه‌های مختلف، اختراع کرد و آنها را به هم بخیه زد.
به منظور فروش آنها به عنوان پد با قیمت مقرون به صرفه و منصفانه. در حدود سال 1900، زمانی که یک قاضی محلی درخواست کرد که یک حاشیه در سمت چپ کاغذ کشیده شود، دومی به صفحه قانونی مدرن و به طور سنتی زرد تبدیل شد.
این اولین پد قانونی بود.[2] تنها شرط فنی برای این نوع لوازم التحریر که به عنوان یک “پد قانونی” واقعی در نظر گرفته شود این است که باید دارای حاشیه های 1.25 اینچ (3.17 سانتی متر) از لبه سمت چپ باشد
در اینجا، حاشیه، همچنین به عنوان خطوط پایین شناخته می شود، اتاقی است که برای نوشتن یادداشت ها یا نظرات استفاده می شود. بالشتک های قانونی معمولاً به جای اتصال مارپیچی یا دوخته شده، در قسمت بالایی دارای یک صحافی آدامسی هستند.
در سال 1902، J.A. Birchall of Birchalls، یک فروشگاه لوازم التحریر مستقر در لانستون، تاسمانی، استرالیا، به این نتیجه رسید که روش دست و پا گیر فروش کاغذ تحریر در پشته های تا شده “کویرز” (چهار ورق کاغذ یا کاغذ پوست تا شده به شکل هشت برگ) ناکارآمد است.
به عنوان یک راه حل، او پشته ای از ورق های کاغذ نصف شده را به هم چسباند، که توسط یک ورق مقوا پشتیبانی می شد و چیزی را ایجاد کرد که او آن را “لوح نوشتاری شهر نقره ای” نامید.
انواع اصلی صحافی عبارتند از بالشتک، کامل، مارپیچ، شانه ای، دوخته شده، گیره، دیسک و فشار که برخی از آنها قابل ترکیب هستند.
روش‌های صحافی می‌توانند روی اینکه آیا یک نوت‌بوک می‌تواند در حالت باز قرار گیرد و اینکه آیا صفحات احتمالاً متصل می‌مانند، تأثیر می‌گذارد.
مواد پوشش معمولاً از مواد سطح نوشتار متمایز است، بادوام تر، تزئینی تر و محکم تر چسبیده است. همچنین سفت تر از صفحات است، حتی در کنار هم. مواد پوششی نباید باعث آسیب یا ناراحتی شوند.
خرید نوت‌بوک‌هایی که مارپیچ‌دار هستند، اغلب ارزان‌تر است، به این معنی که یک مارپیچ از سیم از سوراخ‌های بزرگ در بالا یا کنار صفحه عبور می‌کند. نوت بوک های صحافی شده دیگری نیز موجود هستند که از چسب برای نگه داشتن صفحات در کنار هم استفاده می کنند.
این فرآیند «پرده‌سازی» است. امروزه، معمول است که صفحاتی در چنین نوت‌بوک‌هایی دارای خط نازکی از سوراخ‌ها باشند که پاره کردن صفحه را آسان‌تر می‌کند. صفحات مارپیچی ممکن است پاره شوند، اما اغلب نوارهای نازک و نازکی از مقدار کمی کاغذ که در داخل مارپیچ وجود دارد، و همچنین یک بریدگی ناهموار در امتداد بالای صفحه پاره شده باقی می‌مانند.
