در حال حاضر، استرالیا حدود 11 میلیون درخت زیتون دارد که در حدود 35000 هکتار پراکنده شده اند، اگرچه باغات اولیه تعداد زیادی ارقام را شامل می شد، اما حدود 90 درصد روغن زیتون استرالیا از ارقام رایج اروپایی (“Arbequina”، “Frantoio”، “Coratina”، “Corregiola”، “Manzanilla”، “Picual” و “Picual” تولید می شود.
Koroneiki) و اخیراً از cv اسرائیلی. بارنیا. مناطق استرالیایی تحت کشت زیتون پرورده اعلا شامل تنوع طبیعی گسترده ای از محیط ها از جنوبی ترین نقطه استرالیای غربی تا مناطق گرمسیری شمالی کوئینزلند است.
تولید زیتون در سال های اخیر به دلیل انطباق سیستم های کاشت فشرده و با تراکم فوق العاده بالا در باغ های تجاری جدید به سرعت گسترش یافته است.
در نتیجه بارش کم و ماهیت غیرقابل پیش بینی محیط کشت زیتون استرالیا، تقریباً تمام باغات زیتون استرالیا آبیاری می شوند (میلر، 2012)، در آرژانتین نیز چنین است زیرا بارندگی سالانه اغلب بین 100 تا 400 میلی متر است.
در این مرحله، مهم است که در نظر داشته باشیم که بسیاری از مناطق زیتون‌کاری در نیمکره جنوبی دارای رژیم‌های دما و بارش هستند که با رژیم‌های حوضه مدیترانه که در آن درختان زیتون به طور سنتی کشت می‌شوند بسیار متفاوت است (جدول 1).
این واقعیت، هم پرورش دهندگان و هم دانشگاهیان را تشویق یا حتی مجبور به جستجوی رویکردهای جدید برای مدیریت محصول کرده است.
اگرچه مطالعات علمی انجام شده در خارج از حوضه مدیترانه هنوز محدود است، بررسی و ترکیب دانش موجود در حال حاضر در مورد چندین موضوع مهم مهم است.
Lavee (2014) برخی از دستورالعمل های کلی را در مورد سازگاری زیتون با محیط های جدید بر اساس دانش حوضه مدیترانه ارائه کرد و نتیجه گرفت که نیاز شدیدی به تحقیقات محلی در مناطق تولید جدید وجود دارد، به این دلایل، هدف اصلی این بررسی، تجزیه و تحلیل مقالات علمی اخیر منتشر شده در مورد کشت زیتون در محیط‌های غیر مدیترانه‌ای در نیمکره جنوبی بود.
این بررسی بر سه جنبه اصلی تمرکز دارد: (الف) الزامات سرمایشی برای گلدهی، (ب) نیازهای آب و مدیریت آبیاری، و (ج) اثرات زیست محیطی بر غلظت و کیفیت روغن میوه، این بازنگری همچنین به شناسایی مناطقی که دانش ناکافی است و تعیین اولویت‌ها برای تحقیقات بیشتر کمک می‌کند.
