روش سانتریفیوژ آزمایشگاهی یخچالدار بر اساس رفتار متفاوت ذرات در میدان گریز از مرکز ایجاد شده توسط سانتریفیوژ است. نمونه در ظرف سانتریفیوژ در روتوری قرار می گیرد که توسط یک درایو سانتریفیوژ هدایت می شود.
برای جداسازی مخلوطی از ذرات، مجموعه ای از شرایط باید انتخاب شوند، مانند سرعت چرخش، زمان سانتریفیوژ و شعاع روتور. برای ذرات کروی، سرعت ته نشینی (رسوب) نه تنها به شتاب، بلکه به شعاع و چگالی ذرات و همچنین به ویسکوزیته محیطی که نمونه در آن ته نشین می شود بستگی دارد.
سانتریفیوژ را می توان به دو نوع آماده سازی و تحلیلی تقسیم کرد. سانتریفیوژ آماده سازی زمانی استفاده می شود که نیاز به جداسازی بخشی از نمونه برای تجزیه و تحلیل بیشتر باشد. این روش برای جداسازی سلول ها از سوسپانسیون، ماکرومولکول های بیولوژیکی و غیره استفاده می شود.
سانتریفیوژ تحلیلی برای مطالعه رفتار ماکرومولکول های بیولوژیکی در یک میدان گریز از مرکز استفاده می شود. این روش به دست آوردن داده هایی در مورد جرم، شکل و اندازه مولکول های موجود در حجم نمونه نسبتاً کوچک را ممکن می سازد. سانتریفیوژ آماده سازی رایج ترین روش مورد استفاده در عمل روزانه آزمایشگاهی است.
روتور سانتریفیوژ آزمایشگاهی سانتریفیوژهای آزمایشگاهی به نوبه خود بر اساس هدفشان به گروه‌هایی تقسیم می‌شوند: اولتراسانتریفیوژهای آماده‌سازی، سانتریفیوژهای عمومی و سانتریفیوژهای پرسرعت. سانتریفیوژهای عمومی بیشترین کاربرد عملی را در آزمایشگاه های پزشکی دارند و حداکثر سرعت آنها تا 6 هزار دور در دقیقه است.
ویژگی اصلی این نوع دستگاه ها ظرفیت نسبتاً بزرگ آنها – تا 6 لیتر است که امکان استفاده از لوله های سانتریفیوژ تا 100 میلی لیتر را نیز فراهم می کند، بلکه از ظروف تا 1.25 لیتر نیز برای سانتریفیوژ استفاده می کند.
در تمام سانتریفیوژهای عمومی، روتورها به طور صلب بر روی محور محرک نصب می شوند، بنابراین ظروف سانتریفیوژ شده باید با دقت نسبتاً متعادل باشند. برای جلوگیری از شکستگی، تعداد فرد لوله آزمایش نباید در روتور بارگذاری شود، در صورت بارگیری ناقص، ظرف باید در مقابل یکدیگر قرار گیرد.
