بیشتر اقلام مد امروزی از نوعی نیاز به وجود آمده اند: شلوارهای ساق برای ایجاد گرمای بیشتر، کلاه های حصیری برای جلوگیری از تابش نور خورشید و کلاه های سطلی برای محافظت در برابر باران ساخته شده اند.
شال و روسری عمده در بازار تهران تنوع بالایی دارد.
و در حالی که روسری ها دارای یک هدف عملی هستند (بیشتر به عنوان راهی برای گرم نگه داشتن گردن شما)، روسری هایی که از انواع ابریشمی هستند – که در لمس مجلل صاف و وزن سبک هستند – واقعاً کار دیگری جز تکمیل یک لباس ندارند.
اولین نمونه ثبت شده به طور گسترده از روسری به 350 سال قبل از میلاد برمی گردد، زمانی که ملکه مصر نفرتیتی یک مدل ریز بافته شده با روسری می پوشید. در جاهای دیگر، مردان رومی در سال 10 پس از میلاد، نسخه‌های کتانی به نام سوداریوم (در لاتین به معنای «پارچه عرق») را به دور گردن یا دور کمر خود می‌بستند تا عرق را پاک یا خیس کنند.
در سال 230 قبل از میلاد، جنگجویان امپراتور چین، چنگ، روسری هایی برای نشان دادن درجه می پوشیدند.
اما تا قرن هفدهم بود که استفاده از روسری های ابریشمی نشانه ای از کلاس و موقعیت بود: سربازان کروات با درجه بالاتر روسری های ابریشمی می پوشیدند در حالی که برای دیگران روسری های نخی صادر می شد.
شاید بتوان آن را اولین نمونه از طاووس زنی در نظر گرفت، لودویگ ون بتهوون اولین کسی بود که این روسری را در سال 1810 به مد تبدیل کرد و ظاهر خود را به این امید که ترز مالفاتی موسیقیدان اتریشی را با کت و شلوارهای تیز، پیراهن و ابریشم خود جلب کند، ظاهر شد.
روسری چندین دهه بعد در سال 1837، ملکه ویکتوریا به سلطنت رسید و در زمان سلطنت او بود که روسری های ابریشمی به اکسسوری برای اشراف تبدیل شد، نمادی از تجمل.
