فواید و مضرات فلفل دلمه صیفی جات برای بدن، تنوع رنگ و انواع چرا فلفل دلمه ای نامیده می شود میوه سولانوم قرن ها پیش در قاره های آمریکا ظاهر شد و توسط هندی ها کشت شد.
اطلاعاتی وجود دارد مبنی بر اینکه فلفل دلمه صیفی جات در اصل تلخ، سوزان بوده و برای غذا استفاده نمی شد، اما شمن ها و پزشکان از آن برای پیشگیری و درمان بیماری های کبدی، مسمومیت ها و کم خونی استفاده می کردند.
با گذشت زمان، فلفل دلمه صیفی جات که در اینجا روی تخت‌ها رشد می‌کرد، آبدارتر و خوراکی‌تر شد، چاشنی میوه‌ها به گوشت و ماهی اضافه شد تا محصول ترشی شود و عمر مفید آن افزایش یابد، بنابراین اولین نمونه اولیه چاشنی پاپریکا ظاهر شد.
فلفل دلمه صیفی جات پس از رسیدن به اروپا در آب و هوای جنوبی به خوبی ریشه دوانید و در کشورهای مدیترانه ای کشت شد. در ابتدا، جهان فقط فلفل تلخ را می شناخت، اما با توسعه پرورش، انواع شیرین نیز پرورش یافت.
اگر فلفل دلمه ای را بیشتر بخورید، سیستم قلبی عروقی سالم تر می شود. این سبزی میزان کلسترول مضر خون را کاهش می دهد، از تشکیل لخته خون جلوگیری می کند و کیفیت خون را بهبود می بخشد.
فلفل شیرین را می توان هر روز خورد به یک فرد سالم آسیب نمی رساند. اما با برخی بیماری ها، این سبزی منع مصرف دارد. در صورت آریتمی، ورم معده، زخم معده، بیماری های مزمن کلیه و کبد، آنژین صدری، خوردن فلفل توصیه نمی شود.
بیماران مبتلا به فشار خون باید با احتیاط از آن استفاده کنند، زیرا این محصول فشار خون را کاهش می دهد. دوستداران فلفل خام باید سبزی را به طور کامل بشویید، زیرا می توان آن را برای نگهداری طولانی مدت پردازش کرد.
فلفل دلمه ای به سرعت فاسد می شود و سبزیجات دیگر را “عفونت” می کند. بنابراین بهتر است فلفل ها را در کیسه های کاغذی یا دستمال های جداگانه نگهداری کنید.
در دمای اتاق، سبزی به سرعت نرم و خشک می شود. در قسمت سبزیجات باید در یخچال نگهداری شود. فلفل انجماد را به خوبی تحمل می کند، بنابراین می توان آن را به صورت ورقه ای برش داد و در فریزر نگهداری کرد.
