انواع چوب را می توان به سه دسته اصلی طبقه بندی کرد: چوب نرم، چوب سخت و چوب مهندسی شده.
برخلاف تصور رایج، چوب‌های نرم لزوما نرم نیستند و چوب‌های سخت نیز سخت نیستند.
تفاوت بین این دو ربطی به نام آنها ندارد، تفاوت آنها بسیار عمیق تر از این است.
چیزی که چوب سخت را از چوب نرم جدا می کند، آرایش سلولی خود چوب است که تفاوت را در مورد سختی کمتر و بیشتر در مورد تراکم ساختار چوب ایجاد می کند.
عوامل دیگری که این دو را تقسیم می کنند عبارتند از انعطاف پذیری، مقاومت و کارایی با ابزار و اینکه آیا چوب برای چسباندن یا پیچ کردن و میخ زدن مناسب است یا خیر.
اکثر چوب کیلویی نرم در واقع بسیار قوی هستند و معمولاً در بسیاری از کاربردهای ساختمانی جایگزین مانند قاب بندی پروژه های ساختمانی جدید مورد استفاده قرار می گیرند.
چوب های نرم از درختان مخروطی آسیاب می شوند، درختانی که سوزن دارند و مخروط تولید می کنند.
نمونه های محبوب درختان چوب نرم مورد استفاده در ایجاد چوب نرم عبارتند از کاج، صنوبر، سدر و چوب سرخ.
این انواع چوب نرم به دلیل استحکام بسیار زیاد و قابلیت تحمل بار بیشتر برای پروژه های سازه ای داخلی مانند مبلمان مناسب هستند، در حالی که انواع دیگر به دلیل مقاومت در برابر پوسیدگی و حشرات برای پروژه های بیرونی مناسب تر هستند.
از سوی دیگر، چوب های سخت از هر درختی که سوزن ندارد یا مخروط تولید می کند، تهیه می شود.
این درختان معمولاً به عنوان درختان برگریز شناخته می شوند.
درست است که برخی از چوب‌های سخت بسیار سخت هستند، که بعداً کار کردن با آنها با درجه‌ای از سختی همراه است، اما باز هم تفاوت و فایده‌ی یکی نسبت به دیگری در اینجا نیست.
چوب‌های سخت بیشتر به دلیل سودمندی بیشتر نسبت به چوب‌های نرم شناخته می‌شوند، زیرا انواع بسیاری از چوب‌های سخت که از نظر زیبایی شناختی الگوهای دانه‌های چوب بسیار دلپذیری دارند.
