سالیکورنیا پرسیکا که موجب درمان واریس می شود

خاکستر گیاهان علف شور و شور و کلپ برای مدت طولانی به عنوان منبع خاکستر سودا (عمدتا کربنات سدیم) برای شیشه سازی و صابون سازی استفاده می شد. معرفی فرآیند LeBlanc برای تولید صنعتی خاکستر سودا جایگزین استفاده از منابع گیاهی در نیمه اول قرن نوزدهم شد.

از آنجایی که سالیکورنیا پرسیکا را می توان با استفاده از آب شور کشت کرد و دانه های آن حاوی مقادیر زیادی روغن غیراشباع (30 درصد وزنی، عمدتا اسید لینولئیک) و پروتئین (35 درصد وزنی) است، می توان از آن برای تولید حیوانات استفاده کرد. خوراک و به عنوان یک سوخت زیستی در زمین های ساحلی که در آن محصولات معمولی قابل کشت نیستند.

به نظر می رسد افزودن کود مبتنی بر نیتروژن به آب دریا باعث افزایش سرعت رشد و ارتفاع نهایی گیاه می شود، و پساب حاصل از آبزی پروری دریایی (به عنوان مثال پرورش میگو) یک استفاده پیشنهادی برای این منظور است.

مزارع آزمایشی سالیکورنیا در راس الزور (عربستان سعودی)، اریتره (شمال شرقی آفریقا) و سونورا (شمال غربی مکزیک) با هدف تولید بیودیزل کاشته شده است.

شرکت مسئول آزمایشات سونورا (آب دریای جهانی) ادعا می کند که بین 225 تا 250 گالن بیودیزل BQ-9000 را می توان در هر هکتار (تقریباً 2.5 هکتار) سالیکورنیا تولید کرد، و در حال ترویج یک طرح 35 میلیون دلاری برای ایجاد 10-12،0 است. هکتار (49 کیلومتر مربع) مزرعه سالیکورنیا در باهیا د کینو.

ساقه و ریشه گیاهان S. brachiata دارای محتوای سلولز بالا (حدود 30 درصد وزنی) هستند، در حالی که نوک ساقه های حساس محتوای سلولز کمی (9.2 درصد وزنی) نشان می دهند.

S. brachiata تسلط رامنوز، آرابینوز، مانوز، گالاکتوز و گلوکز را با حضور ناچیز ریبوز و زایلوز در پلی ساکارید ساختاری آنها آشکار کرد.

در کره جنوبی، Phyto Corporation فناوری استخراج نمک کم سدیم از S. europaea، یک گیاه انباشته نمک را توسعه داده است. این شرکت ادعا می کند که نمک گیاهی مشتق شده به طور طبیعی با کاهش مصرف سدیم در درمان فشار خون بالا و بیماری کبد چرب موثر است.

این شرکت همچنین پودر سالیکورنیای نمک‌زدایی حاوی پلی‌فنول‌های آنتی‌اکسیدانی و آنتی‌ترومبوس را تولید کرده است که ادعا می‌شود در درمان چاقی و تصلب شرایین مؤثر است[24]، و همچنین وسیله‌ای برای کمک به رفع کمبودهای جهانی غذا فراهم می‌کند.

ترشی در استخراج گیاهی استفاده می شود. در حذف سلنیوم از خاک، که توسط گیاه جذب می شود و سپس در جو رها می شود تا توسط بادهای غالب پراکنده شود، بسیار موثر است. مشخص شده است که ترشی (S. bigelovii) دارای نرخ تبخیر متوسط ​​10-100 برابر بیشتر از گونه های دیگر است.