شیرین بیان گیاهی علفی و چند ساله از تیره حبوبات است. با این حال، بر خلاف خویشاوندان خود، فایده اصلی را نه در میوه ها، بلکه در ریشه ها ذخیره می کند.
شیرین بیان سیاه رنگ را به عنوان چای دارویی دم کرده و به عنوان ماده اولیه محصولات قنادی استفاده می شود و از آنها دارو تولید می شود. در طب سنتی چینی، شیرین بیان از نظر مفید بودن چندان کمتر از جینسنگ نیست. و چینی ها چیزهای زیادی در مورد گیاهان دارویی می دانند!
این دارو حاوی مخاطی است که معده را می پوشاند. از او در برابر گاستریت و زخم و همچنین از باکتری هلیکوباکتر که این بیماری ها را تحریک می کند محافظت می کند.
شیرین بیان فعالیت غدد درون ریز را فعال می کند و باعث تحریک ترشح انسولین توسط پانکراس می شود. این گیاه حاوی موادی است که هیستامین ها را مسدود می کند. ریشه شیرین بیان متابولیسم را بهبود می بخشد و تولید هورمون وازوپرسین را تحریک می کند که در فرآیند ادرار نقش دارد.
Pixabay همه این خواص استفاده از ریشه شیرین بیان را برای درمان چنین بیماری هایی امکان پذیر می کند: برونشیت، نای، آسم. آرتریت، استوماتیت؛ سوزش سر دل، گاستریت، زخم معده، آلرژی، اگزما، عفونت های پوستی، تبخال.
ریشه شیرین بیان تجزیه چربی ها را تسریع می کند و به خلاص شدن از شر چربی های اضافی بدن کمک می کند. در دوران یائسگی موثر است، به مقابله با گرگرفتگی کمک می کند.
دکتر برونیلدا نازاریو توضیح می‌دهد که این دارو با اثرات فرآیند پیری بر روی مغز مبارزه می‌کند و از عملکرد شناختی پشتیبانی می‌کند. اغلب از این گیاه برای درمان سرماخوردگی، بهبود وضعیت پوست و محافظت از اپیدرم در برابر تأثیر محیط خارجی استفاده می شود.
بر اساس WebMD، عصاره ریشه شیرین بیان به عنوان یک درمان امیدوارکننده برای هپاتیت C مزمن و سرطان کبد ذکر شده است. مانند هر دارو، شیرین بیان باید در دوز معین و در معرض موارد منع مصرف مصرف شود.
