کابل الکتریکی سیستمی است که اساساً از سه جزء تشکیل شده است: هادی، عایق و عنصر محافظ هادی و عایق (غلاف).
هادی از یک سیم منفرد، مس یا آلومینیوم تشکیل شده است، زمانی که بخش بسیار کوچک است و مجموعه ای از سیم های ساده به صورت مارپیچی به هم پیچیده می شود، زمانی که بخش بزرگتر از 6 میلی متر است.
سیم و کابل رسانا از یک یا چند هسته تشکیل شده اند که از یک هادی و عایق آن تشکیل شده است.
عایق متشکل از لاستیک، پی وی سی، رزین های مصنوعی، کاغذ آغشته شده و سایر مواد، بر اساس ولتاژ جریانی است که کابل باید تحمل کند.
غلاف محافظ برای کابل های فشار ضعیف نیز با توجه به درجه حفاظت مورد نیاز از PVC، لاستیک یا رزین ساخته شده است.
از طرف دیگر برای کابل های ولتاژ متوسط سرب است.
فلزات مورد استفاده برای سیم های هادی مقاومت کمی دارند.
ضخامت آنها نیز با توجه به مقاومت مکانیکی که باید تحمل کنند و انعطاف پذیری مورد نیاز متفاوت است. هادی ها علاوه بر پیچ خوردگی مارپیچی می توانند مسطح و یا شکل هم باشند.
بر اساس تعداد آنها می توانیم کابل های تک قطبی، دو قطبی و غیره داشته باشیم.
حال بیایید جنبه دیگری از کابل های الکتریکی را در نظر بگیریم: نحوه ساخت آنها به هادی های فعالی که قطب نامیده می شوند، یعنی خنثی و فاز نیز بستگی دارد.
ارتینگ غیرفعال است و فقط یک عملکرد محافظتی دارد. بر اساس تعداد هسته ها ما کابل هایی داریم که از 2، 3، 4 و 5 سیم تشکیل شده است.
کابل دوقطبی دارای 2 سیم خنثی (آبی) و زنده (قهوه ای) یا 3 سیم با ارت (راه راه های زرد و سبز) است.
سه قطبی دارای 3 هسته، خنثی، فاز 1 و فاز 2 (سیاه) یا فاز 1، فاز 2، فاز 3 (خاکستری) یا 4 با ارت یا همچنین زمین، نول، فاز 1، فاز 2 است.
