درختان انجیر زرد به دو گونه تقسیم می شوند:
– یونیفرها که سالی یک بار میوه می دهند، بلکه در پاییز در میان آنها، انجیر بنفش معروف Solliès!
– Bifères ، که برای اولین بار در ژوئن-ژوئیه، سپس بار دوم در پاییز میوه می دهد .
بیشتر انجیرهای سفیدی که در فرانسه رشد می‌کنند از گونه‌های دوفره می‌آیند: Blanche Marseille، Longue d’August..
میوه ای شکننده است، انجیر پس از چیدن دیگر نمی رسد دلیل بیشتری برای انتخاب خوب آن است!
در لمس، باید انعطاف پذیر باشد، اما له نشود .
برخی از انجیرها کمی آب میوه می گذارند: رسیده اند، اما باید در اسرع وقت خورده شوند!
دم کوچک باقی مانده انجیر باید سفت باشد و به خوبی نگه دارد.
اگر قطره ای شیره سفید بر آن غلبه کند، ضامن طراوت است !
“شیر” انجیر (در حقیقت شیره درخت انجیر) سرشار از فوروکومارین است، موادی که به طور بالقوه تحریک کننده پوست هستند که در برابر نور واکنش نشان می دهند، که می تواند باعث احساس سوزش شود: مراقب باشید!
فرانسه چهارمین تولیدکننده اروپایی انجیر پس از اسپانیا، ایتالیا و یونان است.
جای تعجب نیست که در جنوب کشور است که ما مهمترین تولیدات را پیدا می کنیم : Provence-Alpes-Côte d’Azur (75٪ انجیر فرانسوی)، Languedoc-Roussillon (17٪) و کورس (5٪). سالانه نزدیک به 3000 تن میوه از مزارع فرانسه خارج می شود.
ستاره غرفه ها انجیر Solliès است : این میوه ارغوانی و گوشتی در حوضه Solliès در شرق تولون تولید می شود.
پر از آفتاب، تنها در تعداد انگشت شماری از روستاهای منطقه تولید می شود و از سال 2006 دارای AOC (Appellation d’Origine Contrôlée) و همچنین از سال 2011، AOP (Appellation d’Origine Protégée) بوده است.
معتبر در سطح اروپا ترش، میوه ای، با رایحه های تند، از اواسط مرداد تا نوامبر برداشت می شود.
آن را در غرفه های خود از دست ندهید!
